Het begin van mijn reis, mijn verhaal ...
Door: ik
Blijf op de hoogte en volg Sandra
09 December 2013 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Hallo lieve mensen in het koude Nederland,
Hier is dan eindelijk mijn eerste verhaal! Had wat vertraging vanwege drukte, vermoeidheid en technische problemen met de site. Ik ga proberen het niet te lang te maken, want de meeste hebben geen zin om lange lappen tekst te lezen . Maar ik kan niets beloven..
Waar zal ik beginnen .... bij het begin en ik denk dat het begin 3 jaar terug is; die kleine wereldreis die ik heb gemaakt. Toen ik daar van terug was voelde en zei ik meteen 'ik wil meer van dit want er is meer in de wereld'. Het juiste moment om te gaan (achteraf gezien) was het toen gewoonweg niet. Dus toch nog meer als 2,5 jaar zoekend in Nederland rond gelopen, zoekend naar. .. Ja dat wist ik ook niet. Maar vaak ging de gedachte door mijn hoofd ' als ik nu eens de wijde wereld intrek en daar eens ga kijken wat het mij te bieden heeft'. Maar dan dacht ik meteen weer 'NEE, ik kan toch niet mijn lieve familie en vrienden achter me laten'. Dus werd de gedachte meteen weer verworpen. Tot het vriendinnen/meidenwekeend van dit jaar in juni. Buiten in het zonnetje met een wijntje of 2, 3 of 4 vertelde mijn vriendinnen dat ze mij over 5 jaar niet meer in Nederland zien rondhobbelen. Daar schrok ik zo van en dat zette mij aan het denken .....
Wat als zij dit al verwachten, dan verwachten waarschijnlijk (aanname) meer mensen dat. Zouden ze het dan ook accepteren? Na veel wikken en wegen en met mijn levensmotto 'beter spijt hebben van de dingen die je hebt gedaan, als spijt hebben van de dingen die je niet hebt gedaan' in mijn achterhoofd heb ik eerst voor mezelf de knoop doorgehakt. Maar ik wilde heel graag de goedkeuring van ons pap en mam. Dat was zwaar, heel zwaar... Gelukkig reageerde ze heel lief en zeiden ze dat ze me in mijn keuze steunen. Natuurlijk hebben ze wel liever dat ik gewoon thuis bij hen blijf. Maar ze zien me ook heel graag gelukkig.
Ja en toen stapte ik in een supersnelle trein die me naar 2 december schoot. Mijn God, wat gingen die laatste 7 weken snel zeg. Zoveel regelen; mijn baan opzeggen, mijn paleisje opzeggen en opruimen, de reis regelen en 1001 andere kleine dingen. Het was een hele pittige tijd met veel ups en een paar downs. Een paar hele gave ups waren mijn laatste ritjes op het werk en mijn laatste werkdag als militair, al de afscheidsfeestjes die ik heb gehad; van het werk, van de vrienden, van de voetbaldames en van de beide kanten van mijn familie. De downs waren toch wel mijn mooie appartement die ik nu niet meer heb, mijn schitterende bolide die ik moest verkopen en het afscheid. Pff wat is dat toch zwaar... heb het al zo vaak gedaan, maar het went niet. Krijg er alweer de tranen van in mijn ogen. Wat ga ik iedereen missen zeg, dat is ook het moeilijkste aan mijn beslissing. Gelukkig voelt het in deze tijd niet meer als een definitief afscheid met al dat Facebook, Skype, mail, what's app en de rest.
Het laatste wat ik nog wil zeggen voor ik vertel wat ik de laatste dagen heb gedaan is; bedankt iedereen voor alle mega gave en lieve reacties en aanmoedigingen. Al die fijne woorden hebben bij mij de twijfel weggenomen en mij het vertrouwen gegeven dat ik het juiste ga doen. En als allerlaatste wil ik mijn lieve lieve mama en papa bedanken voor ALLES! Voor de fantastische opvoeding en ons fijn gezinnetje wat we hebben. Voor de onvoorwaardelijke steun en stabiele basis die jullie mij geven zodat ik dit kan gaan doen.. jullie zijn echt de beste!
Zo, en nu door naar de orde van de dag... 2 december samen met Anke Stiphout in de trein naar schiphol en daar in het vliegtuig naar Bangkok in Thailand. Lange vlucht van 11 uur met wat oncomfortabele hazenslaapjes en wat films om ons koest te houden. Het eten was goed als je de eetzaal van een kazerne gewend bent. 7 uur s'ochtend lokale tijd komen we aan, taxi in (hadden nog even geen zin om af te dingen omdat we te moe waren en naar ons rek wilde) en naar het hotel. Het Royal Princes hotel, nou ik heb als een prinses geslapen! De hele dag! S avond pas om 9 uur wakker en natuurlijk te wakker dus toch even de stad in om wat te eten. Gelukkig merkten we weinig van de demonstraties in Bangkok. Gelukkig hebben die lui ook gewoon rust nodig s'nachts. Het voelde wel heel goed om weer terug te zijn in Bangkok, het voelde vertrouwd. Wist er nog de weg en het goede eten te vinden. Dus heerlijk aan de Singha (bier) en voor de kenners Pad Thai (zie profiel foto) Zoooooo'n lekker thais gerecht. Ik houd ervan! De dag erna even heerlijk genoten van de zon bij het zwembad, even die nodige vitamine D . S'avonds met de Tuk tuk weer naar het centrum en weer die heerlijke Pad Thai gegeten en een daarna een heerlijke voetmassage van 3 euro gehad! Even tot rust komen en weer met beide voeten op aarde landen. De dag erna om 10 uur richting het vliegveld en op naar Vietnam. ..
Hier stop ik.. De rest komt in mijn volgende verhaal. Dan ga ik jullie vertellen en laten zien wat ik meemaak in Vietnam. Geloof me, dat is echt te gek. Ik geniet met volle teugen van het reizen! Zit weer helemaal in de reizigers mode en I love it.. Het weer is te gek; 32 graden en veel zo'n. De mensen zijn super, het is mega goedkoop hier en het eten is subliem!
Lieve mensen, ik denk aan jullie. Dikke knuffel Sandra
Hier is dan eindelijk mijn eerste verhaal! Had wat vertraging vanwege drukte, vermoeidheid en technische problemen met de site. Ik ga proberen het niet te lang te maken, want de meeste hebben geen zin om lange lappen tekst te lezen . Maar ik kan niets beloven..
Waar zal ik beginnen .... bij het begin en ik denk dat het begin 3 jaar terug is; die kleine wereldreis die ik heb gemaakt. Toen ik daar van terug was voelde en zei ik meteen 'ik wil meer van dit want er is meer in de wereld'. Het juiste moment om te gaan (achteraf gezien) was het toen gewoonweg niet. Dus toch nog meer als 2,5 jaar zoekend in Nederland rond gelopen, zoekend naar. .. Ja dat wist ik ook niet. Maar vaak ging de gedachte door mijn hoofd ' als ik nu eens de wijde wereld intrek en daar eens ga kijken wat het mij te bieden heeft'. Maar dan dacht ik meteen weer 'NEE, ik kan toch niet mijn lieve familie en vrienden achter me laten'. Dus werd de gedachte meteen weer verworpen. Tot het vriendinnen/meidenwekeend van dit jaar in juni. Buiten in het zonnetje met een wijntje of 2, 3 of 4 vertelde mijn vriendinnen dat ze mij over 5 jaar niet meer in Nederland zien rondhobbelen. Daar schrok ik zo van en dat zette mij aan het denken .....
Wat als zij dit al verwachten, dan verwachten waarschijnlijk (aanname) meer mensen dat. Zouden ze het dan ook accepteren? Na veel wikken en wegen en met mijn levensmotto 'beter spijt hebben van de dingen die je hebt gedaan, als spijt hebben van de dingen die je niet hebt gedaan' in mijn achterhoofd heb ik eerst voor mezelf de knoop doorgehakt. Maar ik wilde heel graag de goedkeuring van ons pap en mam. Dat was zwaar, heel zwaar... Gelukkig reageerde ze heel lief en zeiden ze dat ze me in mijn keuze steunen. Natuurlijk hebben ze wel liever dat ik gewoon thuis bij hen blijf. Maar ze zien me ook heel graag gelukkig.
Ja en toen stapte ik in een supersnelle trein die me naar 2 december schoot. Mijn God, wat gingen die laatste 7 weken snel zeg. Zoveel regelen; mijn baan opzeggen, mijn paleisje opzeggen en opruimen, de reis regelen en 1001 andere kleine dingen. Het was een hele pittige tijd met veel ups en een paar downs. Een paar hele gave ups waren mijn laatste ritjes op het werk en mijn laatste werkdag als militair, al de afscheidsfeestjes die ik heb gehad; van het werk, van de vrienden, van de voetbaldames en van de beide kanten van mijn familie. De downs waren toch wel mijn mooie appartement die ik nu niet meer heb, mijn schitterende bolide die ik moest verkopen en het afscheid. Pff wat is dat toch zwaar... heb het al zo vaak gedaan, maar het went niet. Krijg er alweer de tranen van in mijn ogen. Wat ga ik iedereen missen zeg, dat is ook het moeilijkste aan mijn beslissing. Gelukkig voelt het in deze tijd niet meer als een definitief afscheid met al dat Facebook, Skype, mail, what's app en de rest.
Het laatste wat ik nog wil zeggen voor ik vertel wat ik de laatste dagen heb gedaan is; bedankt iedereen voor alle mega gave en lieve reacties en aanmoedigingen. Al die fijne woorden hebben bij mij de twijfel weggenomen en mij het vertrouwen gegeven dat ik het juiste ga doen. En als allerlaatste wil ik mijn lieve lieve mama en papa bedanken voor ALLES! Voor de fantastische opvoeding en ons fijn gezinnetje wat we hebben. Voor de onvoorwaardelijke steun en stabiele basis die jullie mij geven zodat ik dit kan gaan doen.. jullie zijn echt de beste!
Zo, en nu door naar de orde van de dag... 2 december samen met Anke Stiphout in de trein naar schiphol en daar in het vliegtuig naar Bangkok in Thailand. Lange vlucht van 11 uur met wat oncomfortabele hazenslaapjes en wat films om ons koest te houden. Het eten was goed als je de eetzaal van een kazerne gewend bent. 7 uur s'ochtend lokale tijd komen we aan, taxi in (hadden nog even geen zin om af te dingen omdat we te moe waren en naar ons rek wilde) en naar het hotel. Het Royal Princes hotel, nou ik heb als een prinses geslapen! De hele dag! S avond pas om 9 uur wakker en natuurlijk te wakker dus toch even de stad in om wat te eten. Gelukkig merkten we weinig van de demonstraties in Bangkok. Gelukkig hebben die lui ook gewoon rust nodig s'nachts. Het voelde wel heel goed om weer terug te zijn in Bangkok, het voelde vertrouwd. Wist er nog de weg en het goede eten te vinden. Dus heerlijk aan de Singha (bier) en voor de kenners Pad Thai (zie profiel foto) Zoooooo'n lekker thais gerecht. Ik houd ervan! De dag erna even heerlijk genoten van de zon bij het zwembad, even die nodige vitamine D . S'avonds met de Tuk tuk weer naar het centrum en weer die heerlijke Pad Thai gegeten en een daarna een heerlijke voetmassage van 3 euro gehad! Even tot rust komen en weer met beide voeten op aarde landen. De dag erna om 10 uur richting het vliegveld en op naar Vietnam. ..
Hier stop ik.. De rest komt in mijn volgende verhaal. Dan ga ik jullie vertellen en laten zien wat ik meemaak in Vietnam. Geloof me, dat is echt te gek. Ik geniet met volle teugen van het reizen! Zit weer helemaal in de reizigers mode en I love it.. Het weer is te gek; 32 graden en veel zo'n. De mensen zijn super, het is mega goedkoop hier en het eten is subliem!
Lieve mensen, ik denk aan jullie. Dikke knuffel Sandra
-
09 December 2013 - 13:23
Helmi Hikspoors:
Hoi Sandra. Wat leuk dat je weer een dagboek bij houd. Ga ik zeker weer volgen. Ik vindt het zo interessant wat je allemaal meemaakt. Kei leuk. En fijn dat je veilig aan gekomen bent. Enne Sandra: erg goed van je dat je je familie zo positief in het zonnetje zet. Ze hebben het verdiend. Je hebt ook een warme familie en fantastische ouders!! Ben al benieuwd naar je volgende verhaal. Gr Helmi.
-
09 December 2013 - 13:25
Sandra Thijssen:
Sorry mensen, helaas is niet niet gelukt om foto's bij het verslag te zetten. Misschien poppen ze straks nog ineens op. Zo niet dan zet ik bij het volgende verslag de foto's van dit verhaal er nog bij.. veel lees plezier ;-) -
09 December 2013 - 13:49
Marieke En Roan:
Ha wijfie,
Goed om te horen dat het allemaal zo goed gaat en je het helemaal aar je zin heb!!
Ben erg benieuwd naar je volgende verhaal!
Geniet er van meis en ik spreek je snel.
Heeeeel veel plezier nog. Groetjes aan Anke!!
Dikke kus van Marieke en een dikke knuffel van Roan. -
09 December 2013 - 14:05
Michelle Van Deursen:
Hee sandra,
Wauw wat gaaf weer zeg! Ik ga zeker weer volgen!
Geniet ervan!!!
Groetjes je oude buurmeisje:) -
09 December 2013 - 15:31
Marjan Verhees:
Liefs en geniet ! Ik blijf je volgen en als je in Thailand bent, dan heb ik nog enkele adresjes !
Marjan.
-
09 December 2013 - 15:37
Yvon:
Leuk om je verhalen weer te mogen lezen!
Ik wens jullie heel veel plezier! We skypen als de baby er is, als je dan nog bij anke bent! Andes appen we wel!
Liefs xx -
09 December 2013 - 16:06
Ton:
Goed te lezen dat je lekker in je vel zit.
Geniet er van en blijf gezond! -
09 December 2013 - 16:32
Maartje:
Lieve Sandra,
Ik heb door de snelheid dat jij weg was en het leven van alle dag rond om een kindje niet meer gereageerd en je geen geluk meer gewenst. Net als vele wist ik dat je weer een keer zou vertrekken. Het bloed stroomt niet waar het stromen kan. Ik ben zelf bijna 2 jaar weg geweest en heb een belangrijk ding geleerd: Thuis komen kan altijd. Dus ga en praat met vreemden.......and.... Travel is the only thing that you can buy that makes you richer. Geniet van je leven nu en ga waar de wind je brengt. Als je terug komt dan is OJKZ er nog steeds en zijn de kampen nog net zo gezellig als voor heen. Kom je net zo'n mooi en rijk bereisde man tegen als je zelf dan zul je daar ergens in de wereld een warme thuis maken. Eentje waar als Abel oud genoeg mee op reis kan nemen :)
Geniet en wij wensen jou al het geluk van de wereld.
Groetjes Paul, Maartje en Abeltje -
09 December 2013 - 16:45
Mark Onrust:
Hey Sandra,
Heerlijk om te lezen dat het zo goed met je gaat. En wat "grappig" te lezen hoe je begonnen bent aan de reis. Zou hier van alles willen schrijven, zeggen en wensen. Maar ik sluit mij bij alle verwensingen hierboven aan!
En ik kijk uit naar je volgende verslag! Worden de verslagen na de reis ook gebundeld en uitgebracht? ;-)
Helemaal als Maartje hierboven gelijk krijgt, kon het nog wel eens een roman worden!
We gaan het mee maken en persoonlijk ben ik JALOERS!!! Maar ik durf niet. hahaha
Veilige reis, geniet van alles wat je nog mag meemaken en tot, wanneer jij bepaalt dat je terug komt.
Knuffel en een kus.
Mark -
09 December 2013 - 18:53
Digna:
Fijn dat het weer vertrouwd aanvoelt. Maar 32 graden?? Verkassen dan!! ;-p oh wacht... Dan heb je al gedaan ;-p nog veel reisplezier! -
10 December 2013 - 11:21
Ons Mam:
je hebt het weer mooi op pappier gezet.
dank je wel voor de mooie lovende woorden naar ons als gezin gericht.
ze komen wel goed binnen.
dikke knuffel. -
12 December 2013 - 13:00
Mariëlle:
Hoi Sandra, kei leuk om je zo te volgen. Geniet van alles om je heen, maar dat gaat je zeker lukken.
Heel veel groetjes van ons allemaal. -
13 December 2013 - 15:18
Lizzy:
Wat een leuk verhaal, goed om te lezen dat je het naar je zin hebt.
Wat een meidenweekend wel niet teweeg kan brengen....zo snel had ik het ook weer niet verwacht!
Ik hoop echt dat je daar "vind" wat je zoekt, lekker genieten en ervaring opdoen (of je die al niet genoeg had!)
Ik spreek je snel.
Liefs Lizzy -
17 December 2013 - 16:22
Wilma Van Der Heijden:
Zo te lezen is het begin al geweldig!! Wij wensen je een hele fijne reis; en heel veel leuke, leerzame, gekke en bijzondere ervaringen toe. Geniet er vooral van ;)
liefs Wilma van der Heijden en de rest
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
